Douwtraprit
Zo maar een zondag in juni, dat zou je kunnen denken maar dit was toch een bijzondere zondag. Het was de zondag van de dauwtraprit. Lekker om 4.30 uur je bed uit om te gaan paardrijden, hoe gek kun je zijn. Knettergek dus en met mij nog een heleboel andere ruiters. Er werd al vroeg gepoetst , hoeven gekrabd, gekletst en gezadeld. Karin , die voor het eerst in haar Anky carrière naar het strand zou gaan, was erg teleurgesteld dat zij alles zelf moest doen. De laatste buitenrit stond Buster al opgezadeld en met hoofdstel in klaar. Dat beviel haar wel, nergens voor nodig dat gepoets om contact met je paard te maken. Dat komt vanzelf onderweg wel, hè Karin? Nadat wij allemaal in het zadel zaten , gingen wij stappen in de binnenbak om op Antoon te wachten, die moest nog de boel afsluiten achter zich. Wij vertrokken iets later dan gepland maar hadden geen haast. Het was al erg lekker weer zo vroeg en alle vogels waren op. Onderweg was het erg rustig met het verkeer maar toch waren er meer mensen op dan wij alleen. In Ockenburg raakten wij onderweg 1 ruiter(tje) kwijt ,deze bleef achter in de brandnetels en bramenstruiken die heel hoog waren.
Zij was niet meer te zien alleen nog maar te horen. Zij zat op de kleinste pony van stal en was zelf ook geen 2 meter lang. Nadat zij gered was konden wij verder. Alles ging goed tot wij bij het pad in de buurt van de Haagsche Beek aankwamen, daar nam Antoon de trap te paard. Even doorbijten en gaan. Alle paarden en pony’s deden het prima , het zag er enger uit dan het was. Dan volgt na wat stap- en drafwerk HET STRAND. Daar volgt na een tijdje het commando “galop” en uit de startblokken zijn alle paarden en pony’s. Heerlijk galopperen over een lang stuk zonder honden en badgasten. De paarden willen nog wel even naar elkaar schoppen als er één te dicht bij komt maar verder gaat alles prima. Dan moeten wij op een gegeven moment aan de terugweg beginnen, daar had niemand zin in. Dus bij de 2e galop dacht Karin als ik nou “ho” roep dan blijven wij langer op het strand. Het idee was leuk de uitvoering minder want wij gingen na haar 1e “ho” niet meer in galop, bedankt hè! Wij waren weer klaar op het strand en gingen door de duinen 
weer dezelfde weg terug. Helaas telt dat “what goes up must come down”, dus de trap moest ook weer naar beneden genomen worden. James dacht ik spring dat laatste stukkie wel en was zo beneden , met Judith er gewoon nog op. De andere paarden deden het in hun eigen tempo en gelukkig ging alles goed. Het ziet er enger uit dan het is , als je beneden staat tenminste. Dan de bekende weg langs de golfbanen , door Ockenburg en Madestein weer terug. Even was er nog een sprintmoment, doordat er een paard dwars ging staan en niet aansloot tijdens de galop viel er een gat. Daar houden paarden niet van en dat gat werd in een razend tempo gedicht. Alleen Good Fellow stond erbij en keek ernaar. Wij kwamen met z’n allen weer heelhuids op de manege aan, dat blijft toch altijd een verrassing. Nadat de paarden verzorgd waren gingen wij met een paar ruiters nog ontbijten bij de Haagsche Beek. Dan heb je even een soort van déjà vue , was ik hier niet al eerder? Na een uitgebreid ontbijt met verschillende soorten worst en paté , kaas , ei en spek ,jam en hagelslag, broodjes, gewoon brood , krentenbrood, verse jus d’orange, koffie en een appel , zou je vol kunnen zitten . Voor diegene die dachten dat het te weinig zou zijn of zij die beter gewend zijn was er een supplement van zalm , yoghurt en champagne. En dan maar zeggen dat het eigenlijk om de yoghurt ging maar toch de champagne opdrinken, dùh! Het was in iedergeval erg gezellig en wij hadden nog de hele dag vóór ons.
Astrid
